Święty Sebastian autorstwa Perugino
Święty Sebastian to obraz autorstwa Perugina. Ta panelowa wersja z tym samym tematem, znajdująca się w Luwrze, wcześniej w Kolekcji Sciarra Colonna, datowana jest na ostatnią dekadę XV wieku. Inna wersja, na płótnie, tylko częściowo wykonana przez Perugina, znajduje się w Museu de Arte w Sao Paulo w Brazylii.
Historia
Nic nie wiadomo na pewno o szkoleniu Perugina. Niemniej jednak, mógł być uczniem Fiorenza di Lorenzo (ok. 1440–1525), mniejszego malarza z Perugii, oraz słynnego umbryjskiego Piero della Francesca (ok. 1420–1492) w Arezzo, w którym to przypadku byłby współuczniem jednego z jego najbardziej znanych współczesnych, Luki Signorellego.
Obaj mężczyźni znali się, a okazjonalny wpływ Signorellego jest widoczny w pracach Perugina, szczególnie w kierunku zwiększonej twardości rysunku. W Florencji, gdzie po raz pierwszy odnotowano go w 1472 roku, prawie na pewno pracował w warsztacie malarza i artysty Andrei del Verrocchio, gdzie terminował młody Leonardo da Vinci. Pierwszym szczególnym dziełem Perugina był Święty Sebastian w Cerqueto, niedaleko Perugii. Ten fresk pochodzi z 1478 roku i jest typowy dla stylu Perugina.
Symetryczna kompozycja nawiązuje do dzieł Perugina – po raz pierwszy użył tego tematu w Świętym Sebastianie między Świętym Rochiem a Świętym Piotrem, fresku namalowanym w Cerqueto. Stoi na tarasie pod wspaniałym łukiem z pilastrami ozdobionymi groteską i balustradą.
Na podstawie platformy znajduje się łacińska inskrypcja „SA” ITTAE. TUAE. INFIXAE. SUNT. MICHI”, „zaczerpnięta z Psalmu 38:2 („Twoje strzały są we mnie utkwione”).”
Analiza
Postać męczennika cierpiącego przy kolumnie, jego oczy zwrócone ku niebu i skrócona głowa pochylona, była już używana przez artystę w ołtarzu dla kościoła San Domenico w Fiesole z datą 1493 i obecnie znajduje się w Galerii Uffizi.
Dzieło sztuki było już w Kolekcji Borghese w 1650 roku, przypisane Peruginowi, co do którego wątpliwości wyrażali zarówno Roberto Longhi (1928), jak i Paolo Della Pergola (1955).
Przypisanie
Dzieło sztuki jest uważane za starą kopię artysty (Scarpellini, 1991). W oryginalnym panelu dwie kolumny są kompletne i mają wzór groteskowy; ponadto, święty jest przebity tylko dwiema strzałami, a dwa końce draperii zakrywającej jego krocze są zawiązane z przodu.
Book a Visit