Portret mężczyzny autorstwa Parmigianino
Portret mężczyzny to dzieło autorstwa Parmigianina (Francesco Mazzola). Jego wymiary to 58 x 46 cm. Można je zobaczyć w sali X Galerii Borghese. Obraz został zinwentaryzowany w kolekcji Borghese w 1693 roku pod numerem 198.
Historia
Nie ma informacji, kim był ten człowiek, którego Freedberg (1950) uważał za księdza na podstawie jego ubioru (który jednak mógłby również należeć do dżentelmena).
Możliwe jest również, że popełniono błąd przy transkrypcji imienia modela. Pochodzenie obrazu, datowanego na około 1526 rok, jest nieznane. Od pierwszego wpisu w inwentarzu w 1693 roku obraz jest przypisywany Parmigianinowi.
Analiza
Postać jest przedstawiona frontalnie, z wzrokiem skierowanym na widza, podczas gdy tors jest lekko obrócony w lewo. Ciemne tło jest rozjaśnione w centrum promieniem światła, które oświetla twarz z brodą i krótkimi brązowymi włosami, w których oczy są żywe jak nigdy wcześniej.
Nie udało się zidentyfikować tej starszej postaci, przedstawionej na szaro-zielonym tle. Jego cechy twarzy jednak przypominają te, których artysta użył w Portrecie mężczyzny z książką (City Art Gallery, York).
On również nosi czarną czapkę o romboidalnym kształcie i białą koszulę pod ciemnym płaszczem.
Przypisanie
Datowanie i przypisanie były zmienne: Carlo Arturo Quintavalle (1948) mówił o Annibale Carraccim, podczas gdy Federico Zeri uważał, że jest to obraz autorstwa Niccolò dell’Abate; Copertini (1932) potwierdził Parmigianina, odnosząc się do lat 1524-1527, przesuniętych nieco do przodu, do okresu bolońskiego, przez Freedberga, a jeszcze nieco później przez Rossiego (1980).
Ostatnie wskazanie zostało potwierdzone przez Di Giampaolo (1991), który porównał jego żywotność do tej z San Zaccaria w Madonna di San Zaccaria w Galerii Uffizi we Florencji.
Twórca: Parmigianino
Parmigianino jest uznanym malarzem włoskich manierystów, który później za życia zajmował się grafiką i alchemią. Urodzony jako Girolamo Francesco Maria Mazzola, nosił artystyczne imię pochodzące z Parmy we Włoszech. Trafił pod opiekę wujków, Michele i Piera Ilario, od których już w młodym wieku uczył się malarstwa. Parmigianino współpracował z nimi i realizował zlecenia, których jego wujkowie nie wykonali w późniejszym życiu.
Przeczytaj również
