Statuetki Czarnych Myśliwych

Statuetki Czarnych Myśliwych (ok. 1650) to dzieło autorstwa Giovanniego Campiego według François Duquesnoy, znajdujące się w Galerii Borghese w Rzymie. Materiał użyty do ich wykonania to dotyk (Maurowie), Giallo Antico (bandolery), dotyk z medalionami z breccji żółtej (cokoły) oraz pozłacany metal (podstawy). Wysokość statuetek wynosi 65 cm, a można je zobaczyć w sali VI.

Historia

To dzieło jest częścią oryginalnej dekoracji kasyna. Projekt przypominał starożytne dzieła sztuki na wystawie, ale dodawał kolekcji kolor i luksus.

Podobnie jak inni rzeźbiarze pracujący w XVII-wiecznym Rzymie, Duquesnoy i Campi byli wezwani do restauracji i uzupełniania antyków, ponieważ torsy bez głów rzadko znajdowały nabywców wśród współczesnych znawców.

Analiza

Statuetki mogły być wykonane jako pendants, nie tylko ze względu na tematykę, ale także z powodu postaw postaci. W rzeczywistości odzwierciedlają one obrazy i postawy, które pozwalają na ustawienie ich na tej samej płaszczyźnie, głównie dlatego, że wydają się patrzeć na ten sam punkt.

Obie postacie trzymają ptaka drapieżnego, a z boku mają, w jednym przypadku, psa, a w drugim lwa. Bandolier, częściowo odtworzony, jest przewieszony przez ich torsy od ramion do pasa.

Przypisanie

Umieszczone w XVIII wieku w Stanza del Gladiatore, flankujące Bachanalia puttów, zostały przeniesione do Stanza Apollo i Dafne (sala III) przed powrotem na swoje pierwotne miejsce. Ich wykonanie można datować nie później niż na 1651 rok, ponieważ Giovanni Campi otrzymywał płatności za dwie statuetki od czerwca do marca 1653 roku.

Współczesne opisy Villa Borghese przypisują Czarne Myśliwy François Duquesnoy, ale nie jest to potwierdzone przez biografów rzeźbiarza, który mógł jednak dostarczyć Campiemu model.

Twórca: Francois Duquesnoy

Francois Duquesnoy był rzeźbiarzem flamandzkim, działającym głównie w Rzymie, gdzie wraz z Alessandro Algardim (1598-1654) dał się poznać jako jeden z czołowych rzeźbiarzy baroku, po niezrównanym Berninim (1598-1680). Jego styl rzeźby barokowej był mniej emocjonalny niż Berniniego i bardziej odpowiadał spokojnie dramatycznemu stylowi Algardiego. Do najsłynniejszych dzieł sztuki barokowej Duquesnoya należą posągi św. Andrzeja (1629-33, Bazylika San Pietro, Watykan) i św. Zuzanny (1630-33, Santa Maria di Loreto, Rzym).

Przeczytaj również

Pokaż więcej